Θεσσαλονίκη - Νέα Σμύρνη σε 7 ώρες αεροπορικώς...

Ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης περιγράφει την... Οδύσσεια που πέρασε ξεκινώντας από Θεσσαλονίκη με σκοπό να φτάσει στη Νέα Σμύρνη

Καθυστέρηση από Σαλονίκη με επίσημη δικαιολογία ότι λειτουργεί μόνος ένας διάδρομος προσγείωσης στο Βενιζέλος.

Άφιξη στο Βενιζέλος, χάνω για ένα λεπτό το μετρό. Επόμενο σε 36 λεπτά. Η αποβάθρα αναχώρησης στο αεροδρόμιο, στενή, απροστάτευτη, φυσάει από παντού. Εκατοντάδες αφιχθέντες περιμένουν γιατί και τα ταξί απεργούν.

Έρχεται η αμαξοστοιχία, ορμάμε μέσα με βαλίτσες, τσάντες, επικές στιγμές. Στο Κορωπί, Παλήνη εισβάλουν και οι κάτοικοι της περιοχής αφού ταξιδεύουν με την ίδια γραμμή (εκείνοι με απλό εισιτήριο, εμείς με αεροδρομίου). Στο Σύνταγμα τα πλήθη αλαλάζουν στριμωγμένοι.

Φτάνω Νέο Κόσμο. Επιτέλους, δεν αργεί το τραμ. Αμ-δε; Έρχεται το τραμ που ουδέποτε πήρε την περιβόητη πράσινη προτεραιότητα. Μπαίνουμε βρεγμένοι ο ένας πάνω στη μία και τανάπαλιν, γιατί ΟΛΑ τα στέγαστρα του τραμ είναι ακατάλληλα και εκτεθειμένα, ανεμοδαρμένα. Κάποιος μου συνθλίβει ένα πλευρό με το σακίδιο, δεν φταίει…

Και ξαφνικά βγαίνει η προειδοποίηση DISTRESS / SOS (φωτό). Σταματάμε, πλημμύρισε η διαδρομή μαθαίνουμε.

Ουρλιάζω, κλειστοφοβικά, ανοίγει η πόρτα πετάγομαι έξω και έρχομαι στο σπίτι (Νέα Σμύρνη) με τα πόδια τραγουδώντας στη βροχή.

Όχι, αγάπες μου, δεν λειτουργεί τίποτε, απλώς είμαστε δηλητηριασμένοι, εθισμένοι στο δήθεν κράτος μας. Οι προύχοντες άλλωστε δεν ταξιδεύουν ως απλοί πολίτες.

Ευτυχώς πέρασα καλά στα βόρεια, με συγγενείς και φίλους παλιούς και νέους, την αγάπη μου να έχουν.

Όμως πώς να επιβιώσουμε σ’ αυτό το μεσανατολίτικο, βαλκανικό υβρίδιο που είναι η πατρίδα μας…

Πηγή